"SEMAFOR": podjęliśmy próbę przekazywania na łamach "Semafora" informacji i wiadomości, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników; informacji których nie znajdziecie na łamach oficjalnych dzienników....

WOLNA DROGA: Choć poszukiwanie prostych rozwiązań jest osadzone głęboko w podświadomości, a nieskomplikowany obraz rzeczywistości jest wygodny, nie zmusza do choćby chwilowej zadumy, do uświadomienia prawdy o traconym wpływie na własne losy, na otaczający świat - od poszukiwania prawdy nikt nas nie zwolni.
 
Piątek, 26 kwietnia 2024 r.
Imieniny obchodzą: Maria, Marcelina, Marzena
 
Archiwum
Roczniki:  2001200220032004200520062007200820092010
201120122013201420152016201720182019
Numery:    
()   -  
Lepiej z mądrym zgubić…
Właśnie opublikowana została ustawa z 20 lutego 2015 r. o rzeczach znalezionych. Na jej treść składają się obowiązki i prawa znalazcy oraz przechowującego, sposób postępowania w sprawach odbierania zawiadomień o znalezieniu rzeczy, przyjmowania i przechowania rzeczy znalezionych, zasady poszukiwania osób uprawnionych do ich odbioru oraz tryb postępowania z rzeczami o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej.
Przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do rzeczy porzuconych bez zamiaru wyzbycia się własności, jak również do zwierząt, które zabłąkały się lub uciekły, natomiast nie mają one zastosowania do zabytków archeologicznych.

Warto zastrzec, że nie da się zgubić nieruchomości. Znalazca jest zwykle w jednej z alternatywnych sytuacji; zna lub nie zna dysponenta przedmiotu. Kto znalazł rzecz i zna osobę uprawnioną do jej odbioru oraz jej miejsce pobytu, powinien niezwłocznie zawiadomić ją o znalezieniu rzeczy i wezwać do jej odbioru.
W drugim wariancie pojawia się organ administracji publicznej właściwy w sprawach zgub. Kto znalazł rzecz i nie zna osoby uprawnionej do jej odbioru lub nie zna jej miejsca pobytu, niezwłocznie zawiadamia o znalezieniu rzeczy starostę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania znalazcy lub miejsce znalezienia rzeczy.
Znajdując rzecz w cudzym pomieszczeniu należy niezwłocznie zawiadomić o tym osobę zajmującą pomieszczenie i na żądanie tej osoby oddać jej rzecz na przechowanie.
Jeżeli osoba zajmująca pomieszczenie nie zna osoby uprawnionej do odbioru rzeczy lub nie zna miejsca jej pobytu, niezwłocznie zawiadamia o znalezieniu rzeczy właściwego starostę.
Bezpośrednio staroście należy przekazać znalezione pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności, rzeczy o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej, a także sprzęt lub ekwipunek wojskowy lub wojskowe dokumenty.
Broń, amunicję, materiały wybuchowe, dowód osobisty i paszport należy przekazać Policji (ewentualnie, jeśli istnieje ryzyko wybuchu, należy Policję wezwać na miejsce).
Przedmioty zagubione w środkach lub obiektach komunikacji publicznej przekazuje się zarządcy infrastruktury lub przewoźnikowi, który trzy dni oczekuje na właściciela, a następnie przekazuje zgubę staroście.
Znalazca przechowujący rzecz, który uczynił zadość swoim obowiązkom, może żądać znaleźnego w wysokości jednej dziesiątej wartości rzeczy, jeżeli zgłosił swoje roszczenie najpóźniej w chwili wydania rzeczy osobie uprawnionej do jej odbioru. W przypadku gdy rzecz znaleziona jest zabytkiem lub materiałem archiwalnym i stała się własnością Skarbu Państwa, znalazcy przysługuje nagroda zamiast znaleźnego.
Prowadzenie postępowania w sprawach odbierania zawiadomień o znalezieniu rzeczy, przyjmowania i przechowania rzeczy znalezionych oraz poszukiwania osób uprawnionych do ich odbioru należy do zadań właściwego starosty; to tzw. zadanie własne powiatu. Starosta może odmówić przyjęcia rzeczy, której szacunkowa wartość nie przekracza 100 złotych, chyba że jest to rzecz o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej. W przypadku odmowy przyjęcia rzeczy przez starostę znalazca albo właściwy zarządca może postąpić z rzeczą według swojego uznania.
Odebranie zawiadomienia o znalezieniu rzeczy oraz przyjęcie rzeczy przez właściwego starostę stwierdza się protokolarnie. W tym poświadczeniu należy wskazać imię, nazwisko i adres zamieszkania znalazcy oraz dokładnie określić rzecz, czas i miejsce jej znalezienia.
W starostwie w widocznym miejscu należy umieścić tablicę z informacją o godzinach urzędowania komórki organizacyjnej, powołanej do odbierania zawiadomień o znalezieniu rzeczy, przyjmowania, przechowania tych rzeczy, poszukiwania osób uprawnionych do ich odbioru oraz udzielania wyjaśnień osobom zgłaszającym istnienie ich praw.
Rzecz ulegającą szybkiemu zepsuciu, lub której przechowanie byłoby związane z kosztami niewspółmiernie wysokimi w stosunku do jej wartości rynkowej lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie jej wartości rynkowej – sprzedaje się z wolnej ręki. Wówczas właściciel, gdy się odnajdzie, otrzyma cenę po potrąceniu kosztów sprzedaży. Rzecz znaleziona, która nie zostanie przez osobę uprawnioną odebrana w ciągu roku od dnia doręczenia jej wezwania do odbioru, a w przypadku niemożności wezwania – w ciągu dwóch lat od dnia jej znalezienia, staje się własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość swoim obowiązkom. Jeżeli jednak rzecz została oddana staroście, znalazca staje się jej właścicielem, jeżeli rzecz odebrał w wyznaczonym przez starostę terminie. Wyjątkiem jest rzecz znaleziona będąca zabytkiem lub materiałem archiwalnym – ta po upływie terminu do jej odebrania przez osobę uprawnioną staje się własnością Skarbu Państwa. Inne rzeczy znalezione stają się własnością powiatu po upływie terminu do ich odbioru przez znalazcę.
Piotr Świątecki


  Komentarze 2
  Dodaj swój komentarz
~
Copyright "Wolna Droga"
[X]
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.