Archiwum Partnerstwo publiczno-prywatne Portal dwutygodnika Wolna Droga- Pismo Sekcji Krajowej Kolejarzy

"SEMAFOR": podjęliśmy próbę przekazywania na łamach "Semafora" informacji i wiadomości, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników; informacji których nie znajdziecie na łamach oficjalnych dzienników....

WOLNA DROGA: Choć poszukiwanie prostych rozwiązań jest osadzone głęboko w podświadomości, a nieskomplikowany obraz rzeczywistości jest wygodny, nie zmusza do choćby chwilowej zadumy, do uświadomienia prawdy o traconym wpływie na własne losy, na otaczający świat - od poszukiwania prawdy nikt nas nie zwolni.

	Sobota, 27 kwietnia 2024 r.

	Imieniny obchodzą: Felicja, Teofil, Zyta

Do obioru podkastów służą programy korzystające z technologii RSS. Posiadają ją m.in. przeglądarki Friefox oraz Opera. Możesz rożnieź dodać kanał RSS do swojego programu muzycznego, np. iTunes. Korzystając z wątków RSS, będziesz na bieżąco informowany o nowych wpisach.

Roczniki:		2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010
		2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019

Numery:

() -

Partnerstwo publiczno-prywatne

Postulaty podniesienia jakości różnych usług publicznych zbywane są często zaklęciem: brak środków. Politycy, którzy chcą zyskać nasze poparcie, w takich przypadkach często twierdzą, iż ubóstwo sektora publicznego nie musi wiązać rąk, bowiem można sięgnąć do kieszeni biznesu poprzez partnerstwo publiczno-prywatne. W istocie w sektorze publicznym partnerstwo publiczno-prywatne jest traktowane ze znaczną rezerwą ze względu na liczne zagrożenia dla osób, podejmujących decyzje o nawiązaniu takiej współpracy z partnerem prywatnym. W tym tekście wyjaśniam, czym jest to partnerstwo w świetle polskiego prawa.

Według komentatorów, partnerstwem publiczno-prywatnym jest zapewnienie świadczenia usług użyteczności publicznej lub przeprowadzenie przedsięwzięć inwestycyjnych służących zaspokojeniu potrzeb powszechnych w drodze długoterminowej współpracy między podmiotami z sektora publicznego i sektora prywatnego. Z tak rozumianym partnerstwem mamy do czynienia w ustawach odnoszących się do autostrad płatnych, dróg publicznych, działalności pożytku publicznego i wreszcie – w ustawie o partnerstwie publiczno-prywatnym, uchwalonej 19 grudnia 2008 r. Ta ostatnia definiuje partnerstwo jako wspólną realizację przedsięwzięcia oparta na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym.
Szeroko zdefiniowano podmiot publiczny (wzorem określenia zamawiającego z Prawa zamówień publicznych jest nim nie tylko jednostka sektora finansów publicznych, lecz także wiele innych struktur). Parterem prywatnym może być krajowy lub zagraniczny przedsiębiorca. Na przedsięwzięcia podejmowane w trybie tej ustawy składają się: budowa i remonty obiektów budowlanych, świadczenie usług, wykonanie dzieła, w szczególności wyposażenie składnika majątkowego w urządzenia podwyższające wartość lub użyteczność albo też inne świadczenie, połączone z utrzymaniem lub zarządzaniem składnikiem majątkowym wykorzystywanym do realizacji przedsięwzięcia.
Obaj partnerzy – publiczny i prywatny – wnoszą wkład własny, polegający na pokryciu części wydatków lub wniesieniu składnika majątkowego.
Formalnie, z założenia inicjatorem partnerstwa ma być podmiot publiczny, publikujący informację o planowanym partnerstwie i następnie wybierający partnera prywatnego w trybie gwarantującym zachowanie równej konkurencji, przejrzystości i proporcjonalności. W wielu przypadkach wybór następuje w trybie Prawa zamówień publicznych lub ustawy o koncesji na roboty budowlane i usługi.
Wybór partnera prywatnego uwzględnia obowiązkowe kryteria: podział zadań i ryzyk między partnerów oraz terminy i wysokość przewidywanych płatności lub innych świadczeń ze strony podmiotu publicznego.
Kryteriami mogą być również: podział dochodów między partnerów, efektywność realizacji przedsięwzięcia, jego jakość, funkcjonalność, koszt utrzymania, serwis itp. Problemem jest ocena i porównanie tych cech w różnych ofertach.
Z wybranym partnerem podmiot publiczny zawiera umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym.
W umowie, zgodnie z ustawową definicją, parter prywatny zobowiązuje się do realizacji przedsięwzięcia za wynagrodzeniem oraz poniesienia w całości lub w części wydatków na jego realizację przez samego partnera albo osobę trzecią. Podmiot publiczny zobowiązuje się natomiast do współdziałania w celu osiągnięcia celu przedsięwzięcia, w szczególności poprzez wniesienie wkładu własnego.
Wniesienie wkładu własnego w postaci składnika majątkowego może przyjąć formę prawną sprzedaży, użyczenia, użytkowania, najmu lub dzierżawy.
Wynagrodzenie partnera prywatnego powinno zależeć przede wszystkim od rzeczywistego wykorzystania lub faktycznej dostępności przedmiotu partnerstwa (obiektu, usługi etc.).
Umowa o partnerstwie publiczno-prawnym ma również określić zasady i tryb szczegółowej kontroli realizacji przedsięwzięcia przez partnera prywatnego.
Umowa taka może przewidywać, że podmiot publiczny i partner prywatny zawiążą spółkę kapitałową, komandytową lub komandytowo-akcyjną. Spółka ta będzie realizować cel partnerstwa i jej przedmiot działalności nie może wykraczać poza zakres umowy partnerskiej.
Warunkiem korzystania z tej formy współpracy między sektorem publicznym a przedsiębiorcami jest przede wszystkim zaufanie. Zaufanie zresztą, jak pisze Francis Fukujama, warunkuje skuteczną współpracę w każdej dziedzinie. Niski poziom zaufania niestety pociąga za sobą wymierne straty gospodarcze, także te, iż nie udaje się zwiększać efektów poprzez rozpowszechnione, skuteczne i pożyteczne dla ogółu partnerstwo publiczno-prywatne.
Piotr Świątecki

Komentarze 2

Dodaj swój komentarz