"SEMAFOR": podjęliśmy próbę przekazywania na łamach "Semafora" informacji i wiadomości, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników; informacji których nie znajdziecie na łamach oficjalnych dzienników....

WOLNA DROGA: Choć poszukiwanie prostych rozwiązań jest osadzone głęboko w podświadomości, a nieskomplikowany obraz rzeczywistości jest wygodny, nie zmusza do choćby chwilowej zadumy, do uświadomienia prawdy o traconym wpływie na własne losy, na otaczający świat - od poszukiwania prawdy nikt nas nie zwolni.
 
Czwartek, 25 kwietnia 2024 r.
Imieniny obchodzą: Marek, Jarosław, Wasyl
 
Archiwum
Roczniki:  2001200220032004200520062007200820092010
201120122013201420152016201720182019
Numery:    
()   -  
Telegram Piłsudskiego
„Jako Wódz Naczelny Armii Polskiej pragnę notyfikować rządom i narodom wojującym i neutralnym istnienie Państwa Polskiego Niepodległego, obejmującego wszystkie ziemie zjednoczonej Polski. Sytuacja polityczna w Polsce i jarzmo okupacji nie pozwoliły dotychczas narodowi polskiemu wypowiedzieć się swobodnie o swym losie. Dzięki zmianom, które nastąpiły w skutek świetnych zwycięstw armij sprzymierzonych – wznowienie niepodległości i suwerenności Polski staje się odtąd faktem dokonanym.
Państwo Polskie powstaje z woli całego narodu i opiera się na podstawach demokratycznych. Rząd Polski zastąpi panowanie przemocy, która przez sto czterdzieści lat ciążyła nad losami Polski – przez ustrój zbudowany na porządku i sprawiedliwości. Opierając się na Armii Polskiej pod moją komendą, mam nadzieję, że odtąd żadna armia obca nie wkroczy do Polski, nim nie wyrazimy w tej sprawie formalnej woli naszej. Jestem przekonany, że potężne demokracje Zachodu udzielą swej pomocy i braterskiego poparcia Polskiej Rzeczypospolitej Odrodzonej i Niepodległej”.
Podpisali: wódz naczelny Józef Piłsudski, za ministra spraw zewnętrznych - Tytus Filipowicz.
Depesza iskrowa tej treści wysłana została 16 listopada 1918 r. do rządów USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Włoch, Japonii, Niemiec oraz wszystkich państw wojujących i neutralnych z radiostacji przejętej od Niemców, ulokowanej w Warszawskiej Cytadeli. W tej sposób świat został zawiadomiony o odrodzeniu naszego Państwa.
To nie była iskra, która rozpaliła prochy, lecz długi, wymagający wysiłku wielu patriotów proces. Zaczęło się od umizgów zaborców, chcących w pełni wykorzystać rezerwy mobilizacyjne ziem polskich. Austriacy i Niemcy dopuścili nawet do tego, by w obiegu pojawiła się nazwa Królestwa Polskiego i do powołania Rady Regencyjnej, zastępującej przejściowo (jak nazwa wskazuje) przyszłego polskiego króla, w składzie: ks. Aleksander Kakowski, arcybiskup warszawski, Zdzisław Lubomirski i Józef Ostrowski.
Rada Regencyjna, choć powołana przez zaborców, złożona była z polityków polskich, kierujących się dobrem Polski tak, jak oni je pojmowali. Rada budowała podstawy Państwa Polskiego. W czasopiśmie kolejarskim wspomnieć warto, że już w Dzienniku Praw nr 1 datowanym 1 lutego 1918 r. pod pozycją 1 umieszczony został dekret Rady Regencyjnej o tymczasowej organizacji Władz Naczelnych w Królestwie Polskim z 3 stycznia 1918 r., przewidujący m.in. w art. 28 powierzenie Ministrowi Przemysłu i Handlu zarządu kolei i dróg. Powstające państwo było demokratyczne i – używając dzisiejszej terminologii – ukierunkowane socjalnie. Przykład: Dziennik Nr 8 zawierał dekret Rady z 15 lipca 1918 r. o wstrzymaniu eksmisji lokatorów.
7 października 1918 r. Rada Regencyjna odezwą „Do Narodu Polskiego” zapowiedziała ziszczenie nigdy nie przedawnionych dążeń narodu polskiego do pełnej niepodległości i przystąpiła do konsekwentnej realizacji zapowiedzi, wykonując wielką pracę organizatorską.
Odwołując się znów do bliskim nam zagadnień przypomnieć warto, iż dekretem z 26 października 1918 r. powołane zostało Ministerstwo Komunikacji w wyniku wyłączenia części zagadnień z Ministerstwa Przemysłu i Handlu.
Z przybyciem 10 listopada 1918 r. komendanta Piłsudskiego do Warszawy misja Rady dobiegała końca. 11 listopada Rada przekazała Komendantowi władzę wojskową, a już 14 listopada regenci zwrócili się z listem otwartym do Naczelnego Dowódcy Wojsk Polskich Józefa Piłsudskiego, przekazując mu całość swych uprawnień, gdyż „Władza ta powinna być jednolita.”
22 listopada 1918 r. Piłsudski, jako Tymczasowy Naczelnik Państwa, objął odrębnym dekretem Najwyższą Władzę Republiki Polskiej „aż do czasu zwołania Sejmu Ustawodawczego”, ustalając m.in., że sądy wydają wyroki w imieniu Republiki Polskiej. Nie było już mowy o regencji, królu i monarchii.
A już następnego dnia, 23 listopada 1918 r., Naczelnik Państwa wydaje dekret o ośmiogodzinnym dniu pracy. Przypomnę najważniejsze postanowienia: Od dnia ogłoszenia w Dzienniku Praw Państwa Polskiego niniejszych przepisów praca robotnika lub pracownika we wszystkich zakładach przemysłowych, górniczych, hutniczych, rzemieślniczych, przy komunikacjach lądowych i wodnych oraz przedsiębiorstwach handlowych trwać ma bez wliczenia przerw odpoczynkowych najwyżej 8 godzin na dobę, zaś w dni sobotnie godzin 6. W tych działach pracy, w których charakter zajęć wymaga dłuższej jednorazowej pracy, ogólna liczba godzin pracy w tygodniu nie może przekraczać 46 godzin, nie wliczając przerw odpoczynkowych. Nadliczbowe godziny pracy muszą być specjalnie wynagradzane, przyczem odnośna umowa, dotycząca dobrowolnych nadliczbowych godzin, winna być bezzwłocznie przedstawiona do zatwierdzenia inspektorowi pracy. Obowiązkowa praca dodatkowa usprawiedliwioną być może tylko przez warunki, wywołane siłą wypadków żywiołowych, lub przez wyjątkowe okoliczności.

* * *

W związku ze zbliżającym się Świętem Kolejarza Wszystkim PT Czytelnikom Kolei na prawo życzę zawsze Wolnej Drogi - w służbie, pracy i w życiu prywatnym - oraz nieustającej opieki św. Katarzyny.
Piotr Świątecki


  Komentarze 2
  Dodaj swój komentarz
~
Copyright "Wolna Droga"
[X]
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.