"SEMAFOR": podjęliśmy próbę przekazywania na łamach "Semafora" informacji i wiadomości, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników; informacji których nie znajdziecie na łamach oficjalnych dzienników....

WOLNA DROGA: Choć poszukiwanie prostych rozwiązań jest osadzone głęboko w podświadomości, a nieskomplikowany obraz rzeczywistości jest wygodny, nie zmusza do choćby chwilowej zadumy, do uświadomienia prawdy o traconym wpływie na własne losy, na otaczający świat - od poszukiwania prawdy nikt nas nie zwolni.

 
Czwartek, 28 marca 2024 r.
Imieniny obchodzą: Aniela, Sykstus, Joanna
 
Roczniki:  2001200220032004200520062007200820092010
201120122013201420152016201720182019
Numery:    
()   -  
Kolej na muzykę - Eric Clapton and Guests – „Crossroads Revisited” (2016)
   Jakikolwiek tekst poświęcony Ericowi Claptonowi będzie brzmiał jak truizm. Dość powiedzieć, że artysta nim wydał swój pierwszy album, to miał już za sobą współpracę z takimi legendami jak The Yardbirds, John Mayall Bluesbreakers, Cream i Blind Faith. Ten dorobek oraz malowane na ścianach hasło „Clapton is God”, które po raz pierwszy pojawiło się w już połowie lat 60-tych na stacji metra w Islington potwierdzały fakt, że był najlepszym blues-rockowym gitarzystą swojego pokolenia.
Jednak sława Claptona jako muzyka i status legendy rocka miały swoje ciemne strony. Już na początku lat siedemdziesiątych był w zasadzie nieaktywny z powodu uzależnienia od narkotyków i alkoholu. Sprzedał część swej kolekcji gitar, a pieniądze przeznaczył na używki. Jedynym jego występem z tego okresu był słynny Concert for Bangladesh z sierpnia 1971 (wydany też na płytach), podczas którego stracił przytomność... Ocucono go, po czym grał dalej. Pete Townshend, lider The Who, poruszony tragedią artysty postanowił mu pomóc. To głównie jemu Clapton zawdzięcza zakończony sukcesem trudny proces wychodzenia z nałogu i powrót do kariery.
Punktem zwrotnym był zorganizowany przez Townshenda powrotny koncert w Rainbow Theatre w Londynie (fragmenty wydano na płycie „Rainbow Concert”). Po zwycięskiej walce Eric uznał, że ma jakiś dług do spłacenia.
   W 1998 roku założył na karaibskiej wyspie Antigua międzynarodowy ośrodek leczenia uzależnień Crossroads Centre. Wybrał tę lokalizację, bowiem jak stwierdził - jest to szczególne i spokojne miejsce, gdzie można zacząć proces uzdrawiania nawet z najbardziej niszczących sytuacji życiowych. Dziś to światowej klasy centrum jest nie tylko bezpieczną przystanią dla uzależnionych. Realizuje program prowadzący do skutecznego i trwałego zerwania z nałogiem, prowadzi również edukację rodzin.
   Po latach, w 1999 roku Clapton ponownie sprzedał na aukcji niektóre gitary ze swej bogatej kolekcji, jednak tym razem uzbierane pięć milionów dolarów przeznaczył na rozwój ośrodka. Kolejna aukcja jego instrumentów, zorganizowana w 2004 roku przez dom aukcyjny Christie's, przyniosła prawie 7,5 miliona dolarów zysku. Przeznaczył je również dla Crossroads Centre.
Innym pomysłem Claptona, była organizacja w USA cyklicznych kilkudniowych koncertów pod nazwą „Crossroads Guitar Festival”. Zaprosił największych przedstawicieli świata bluesa, rocka oraz muzyki łączącej te gatunki. Na scenie spotykała się absolutna elita oraz młodzi muzycy, dla których występ na festiwalu był spełnieniem marzeń oraz wyróżnieniem, stwarzającym możliwość zagrania w unikalnych składach. Od 2004 roku festiwal odbywa się co trzy lata. Zwykle ogląda je ponad dwudziestotysięczna publiczność. Dochód z wszystkich edycji również trafia na konto ośrodka.
Lista uczestników przypomina mały leksykon muzyczny, wymienię więc tylko niektórych muzyków. Na festiwalowej scenie występowały takie legendy, jak B.B. King, John Scofield, Keith Richard, Joe Bonamassa, J.J. Cale, John McLaughlin, Steve Vai, Buddy Guy, Carlos Santana, Jeff Beck, Albert Lee, Gary Clark Jr., Vince Gill, Los Lobos, John Mayer, Willie Nelson, James Taylor, Joe Walsh, Steve Winwood, Ronnie Wood, ZZ TOP i wielu innych.
Sam pomysłodawca i ojciec chrzestny festiwalu wielokrotnie wystąpił tam zarówno ze swoim zespołem, jak i towarzysząc zaproszonym artystom. Wielokrotnie podkreślał, że są to muzycy, których szczególnie ceni i szanuje. Dobrze, że każda z edycji (organizowana każdorazowo w innym mieście) doczekała się obszernej (choć siłą rzeczy niepełnej) dokumentacji w postaci płyt DVD i Blu-ray. Niektóre z występów są naprawdę unikalne, bowiem ich bohaterowie zdążyli już zasilić szeregi największej „niebieskiej orkiestry”.
   Prezentowany album, to trzypłytowa kompilacja z całej historii festiwalu, zawierająca łącznie ponad czterdzieści utworów, czyli blisko cztery godziny dobrego blues-rocka (choć zdarzają się stylistyczne wyjątki - np. występ Sheryl Crow z repertuarem country). Całości słucha się doskonale.
Mimo obecności tak wielu gwiazd sprawia ona wrażenie jednego spójnego koncertu, zaś muzyka jest naprawdę najwyższej próby. Zgodnie z tradycją festiwalu, występy w znacznym stopniu są improwizowane. Przede wszystkim ujmuje swoboda i łatwość, z jaką artyści odnajdują się w czasem dość zaskakujących zestawieniach, łamiąc bariery stylistyczne i pokoleniowe.
Wydawnictwo ma swój dodatkowy walor, bowiem znalazły się tu nagrania wcześniej dostępne jedynie w postaci DVD bądź Blu-ray. Dla miłośników gitary - pozycja obowiązkowa.
Krzysztof Wieczorek


  Komentarze 2
  Dodaj swój komentarz
~
Copyright "Wolna Droga"
[X]
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.