Archiwum Pomyślmy o dzieciach Portal dwutygodnika Wolna Droga- Pismo Sekcji Krajowej Kolejarzy

"SEMAFOR": podjęliśmy próbę przekazywania na łamach "Semafora" informacji i wiadomości, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników; informacji których nie znajdziecie na łamach oficjalnych dzienników....

WOLNA DROGA: Choć poszukiwanie prostych rozwiązań jest osadzone głęboko w podświadomości, a nieskomplikowany obraz rzeczywistości jest wygodny, nie zmusza do choćby chwilowej zadumy, do uświadomienia prawdy o traconym wpływie na własne losy, na otaczający świat - od poszukiwania prawdy nikt nas nie zwolni.

	Sobota, 20 kwietnia 2024 r.

	Imieniny obchodzą: Agnieszka, Teodor, Czesław - Wielkanoc

Do obioru podkastów służą programy korzystające z technologii RSS. Posiadają ją m.in. przeglądarki Friefox oraz Opera. Możesz rożnieź dodać kanał RSS do swojego programu muzycznego, np. iTunes. Korzystając z wątków RSS, będziesz na bieżąco informowany o nowych wpisach.

Roczniki:		2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010
		2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019

Numery:

() -

Pomyślmy o dzieciach

   Dzieci, to zawsze tylko dzieci. To zaledwie kilkulatkowie. Zapatrzeni przede wszystkim w gry komputerowe. Wciąż tablety w dłoniach. Coraz mniej czasu na spacery i rozmowy. Dzieci jednak kiedyś dorosną. Jakie za lat kilka, kilkanaście będą te dzisiejsze maluchy?
   Kiedy tak sobie myślałem o dzieciństwie moich dzieci, raz po raz wracały do mnie informacje, które wyczytałem kilka dni wcześniej na portalu wpolityce.pl.
Zapytacie, co chodzi? No, o takie wieści o życiu dzieciaków i młodzieży w Polsce: „Źle wygląda sytuacja, jeśli chodzi o komunikację w rodzinie. Z danych wynika, że 21 procent polskich uczniów nie mieszka z obojgiem rodziców. Tylko 14 procent spożywa posiłki poranne i wieczorne z rodzicami. 15 procent 15-latków pali papierosy w każdym tygodniu. 26 procent upiło się przynajmniej raz w życiu, a co czwarty młody Polak palił marihuanę.”
   Sytuacja jest doprawdy dramatyczna. Rośnie pokolenie zdesperowane i osamotnione. Trawi je zapewne gniew i złość. Widać i słychać to na ulicach, w tramwajach i autobusach. Klnące, agresywne nastolatki, to dziś norma.
Szczególnie smutny jest widok dziewcząt, które bez skrępowania rzucają k… i ch... w pociągach, autobusach, tramwajach, na ulicy. I tak sobie idą przez życie, ku dojrzałości.
   Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest totalna walka dzisiejszego establishmentu europejskiego z chrześcijaństwem.
To nie bywałe, ale Trybunał Praw Człowieka orzekł ostatnio, że chrzest dziecka jest... przestępstwem. Proszę przeczytać uzasadnienie tego kuriozalnego stanowiska Trybunału:
„Chrzest narusza art 16 Europejskiej Konwencji. Niemowlęta nie są jeszcze w stanie zrozumieć, co to jest chrzest, co jest przymuszeniem przyjęcia wiary, nie wiedząc o tym. Chrzest jest aktem, który powinien być wybrany świadomie i nie może być narzucony z góry przez organizację religijną (w tym przypadku chrześcijańsko-katolicką), zwłaszcza w takim momencie, w którym Europa znalazła się w istnym tyglu ras, kultur i religii. Praktyka tego sakramentu chrztu jest niezgodna z najlepszymi interesami dziecka, zgodnie z art. 3 Konwencji o prawach dziecka, ratyfikowanej 25 maja 1992 przez ponad 180 państw, a dzieci muszą być chronione w uczciwości i wolności osobistej. Decyzja ta będzie krokiem naprzód dla cywilizacji zachodniej, w odniesieniu do wszystkiego i wszystkich.”
   A co na to pewien postępowy, a jakże, dziennikarz z „Timesa”?:
„Dla Europy wolnej, demokratycznej, świeckiej, sędziowie w Strasburgu odegrali kluczową rolę. Dziś jest wielki dzień, nie będziemy już można dokonać obrzędu chrztu istot nieświadomych. Każdy więc będzie mógł po osiągnięciu pewnego wieku, wybrać sobie religię lub przekonania, które najbardziej mu się podobają.”
Moim zdaniem, to są absurdalne, kuriozalne pomysły ulepszaczy rzeczywistości. Ale to się niestety dzieje naprawdę. Za chwilę będzie orzeczenie, że nie wolno jeść wieprzowiny, bo to obraża muzułmanów, a oni i tak podłożą bombę w Paryżu czy w Marsylii.
   Ale wróćmy do dzieci. Otóż drugą przyczyną dewastacji wychowania jest istniejący dotąd w Polsce system edukacji, będący istną pochwałą ateizmu, egoizmu, darwinowskiego kapitalizmu. System bez wartości. No może poza jedną. Jedna jest - zbiorowa wartość preferowana przez obowiązujący w Polsce system edukacyjny: „róbta, co chceta”, byle byście na tym skorzystali. Bawcie się, świat jest wasz, życie jest piękne! I oczywiście takie postawienie życiowych celów i priorytetów kończy się dramatycznie. Portale społecznościowe pełne są dziecięcej i młodzieżowej agresji, bo przecież… „róbta, co chceta”...
   Rząd PO i PSL miał przed kilku już laty wyraźny sygnał, że jest bardzo źle z systemem oświaty – w krótkim czasie, w 2010 roku, zmarło po zażyciu dopalaczy kilkadziesiąt młodych osób.
Donald Tusk, dokładnie 2 października 2010 roku, zapowiedział, że zlikwiduje dopalacze, przepędzi z Polski używki, weźmie to na klatę, bo on jest rycerz niezłomny. Nic z tego, jak zwykle u Tuska, nie wyszło. Chcecie kupić dopalacze? Wiem dokładnie, jak i gdzie to można zrobić w Łodzi, Bydgoszczy i w Warszawie. A gdybym się postarał, to wiedziałbym, jak i gdzie poszukać tych substancji w Poznaniu, Wrocławiu czy w Lublinie. Młodzi ludzie też oczywiście znają ścieżki i autostrady wiodące do dopalaczy. Oj, znają!
   Nowy rząd wdraża już reformę oświaty. Na razie niewiele słychać o walce z patologiami niszczącymi polskie dzieciaki i młodzież. Ma być osiem klas podstawówki, ponownie licea, rozbudowane zawodówki, ale wyraźnie brak programu naprawy wychowania w stylu „róbta, co chceta”. A bez pozytywnego programu wychowawczego, będziemy mieli dzieci i młodzież składającą się z osamotnionych i zrozpaczonych jednostek. Budowanie świata wartości jest dziś potrzebą chwili zarówno w świecie dorosłych, jak i w świecie młodzieży.
Marian Rajewski

fot.tapeciarnia.pl

Komentarze 2


~wpisz swój nick	2016-08-04 09:50:51
Ależ programy wychowawcze są: w przedszkolach, szkołach, zakładach poprawczych, i więzieniach. Gdy tylko przetną pępowinę, odstawią przedwcześnie od matczynej piersi, to przejmują dziecko przeróżne nianie, pedagodzy ,wychowawcy, dilerzy, psycholodzy, psychiatrzy i prokuratorzy. Brak na co dzień mamy, taty i babci, która zawsze przytuli. Nauczy rozróżnić kretówkę od góry i doradzi nawet w sprawach sercowych. Mama w pracy, tato gdzieś w świecie, a dziadkowie w DPS-ie. To o który tu program chodzi? Dla tych co chcą żerować na rodzinie, czy ją budować.

Dodaj swój komentarz